O książce: rok / B. Sadowski próbował odkryć genezę „inteligencji” rusofobii w opowiadaniu „Krwawa Gwiazda”, adresowanym do epoki cesarza Mikołaja Ja, na dużą skalę w treści i postawionych pytaniach. Opowieść tę można potraktować jako swego rodzaju prolog do „Godziny szóstej”; być może jednak została napisana właśnie w tym celu. Krwawa gwiazda jest tu „ciemnoczerwonym pięciokątem” (który po 1917 r. bolszewicy uczyniliby swoim godłem państwowym), w istocie symbolem kręgów masońskich – taka jest koncepcja autora –. antyrosyjski, antyortodoksyjny, antymonarchiczny „Krwawa Gwiazda” opowiada, jak ideologom rusofobii (cudzoziemcy! – takie podkreślenie jest dla autora ważne) udało się wciągnąć w życie carewicza Aleksandra, przyszłego cesarza-wyzwoliciela Aleksandra II. ich sieci. Został uwiedziony przez piękną Getę, córkę barona-dyplomaty z ambasady holenderskiej (tej samej, w której służył ojczym mordercy Puszkina Heeckerena) z małżeństwa z nieślubną córką międzynarodowego awanturnika i despoty Napoleona, idola całą „oświeconą” Europę i oczywiście Rosję. Wpadając w czar baronowej wynajętej „z miłości” i tracąc umiejętność właściwej analizy aktualnej sytuacji, carewicz jest gotowy zrobić wszystko, czego zapragnie piękność: uciec z nią, zostać jej służącą, a nawet zabić bliska mu osoba, przyjaciel z dzieciństwa, poeta Aleksiej Tołstoj. Geta odrzucając te wszystkie impulsy, pragnęła tylko jednego: „...kiedy będziesz królem <...> wyzwól swój lud z niewoli. I carewicz ślubował to osiągnąć... „Uwolnij swój lud z niewoli”. Co oznacza to sakramentalne zdanie w ustach wroga? Oznacza to, jak wyjaśnia autor, „uwolnić swój naród od rosyjskich tradycji prawosławnych, od odpowiedzialności za losy ojczyzny, pogrążyć go w chaosie, anarchii i rewolucji”. ” Sadowski, zagorzały przeciwnik rewolucji 1917 r., był przekonany, że to chłopskie reformy Aleksandra II pod wieloma względami przygotowały i przybliżyły „Krwawą Gwiazdę” do Apokalipsy, ale w przeciwieństwie do „Krwawej Gwiazdy”. Godzina szósta”, już bez idei Zmartwychwstania. To opowieść o śmierci ziemi rosyjskiej W scenie kończącej „Krwawą gwiazdę” baronowa Geta w zachwycie tajemną straszliwą wiedzą udziela swoim gościom, carewiczowi Aleksandrowi i hrabiemu Tołstojowi, mistycznej lekcji historii z dalekowzrocznością. przyszłości, oferując zagadki, na które odpowiedzią jest zawsze śmierć.